Qesh, edhe kur ndihesh shumë i sëmurë ose tepër i lodhur e i rraskapitur.
Buzëqeshni, edhe kur ju jeni duke u përpjekur të mos qani dhe lotët janë duke turbulluar shikimin tuaj.
Këndoni, madje edhe kur njerëzit ngulin këmbë të ndaloni sepse zëri juaj nuk tingëllon bukur.
Besoni, edhe kur zemra juaj nuk ju lutet.
Silluni vërdallë, edhe kur mendja juaj nuk ju jep një shpjegim të asaj që po shihni.
Qeshni, edhe kur ju përqeshin.
Puthni, edhe kur të tjerët po shikojnë. Flini, edhe kur keni frikë nga ajo që mund të sjellin ëndrrat.
Vraponi, edhe kur mendoni se nuk mund të vraponi më.
Dhe, gjithmonë, mbani mend, madje edhe kur kujtimet shtrëngojnë zemrën tuaj. Sepse dhimbja e gjithë përvojës suaj është ajo që ju bën personi që jeni tani. Dhe pa përvojën tuaj — ju jeni një faqe bosh, një fletore bosh, një tekst kënge që mungon.
Ajo që ju bën të guximshëm është gatishmëria juaj për të jetuar gjatë jetës suaj të tmerrshme dhe të mbash kokën lart ditën tjetër.
Pra, mos e jetoni jetën me frikë. Sepse tani je më i fortë, pas gjithë atyre ‘tragjedive’ që kanë ndodhur në jetën tuaj, jeni më të fortë se para të fillonte gjithçka!
