Highlight Success ZONE

Ky është fjalimi më frymëzues që dikush ka mbajtë ndonjëherë!

fjalim frymëzues

Fjalimi që do t’ju ofrojë aq shumë frymëzim është i Tetorit të vitit 1940 dhe është një komedi nga i famshmi Charlie Chaplin. Chaplin luan dy karaktere që çuditërisht kanë ngjashmëri; një berber hebre dhe një diktator që duket shumë si Hitleri.

Transkripti i plotë i videos është më poshtë!

“Më vjen keq, por nuk dua të jem një perandor , ky  nuk është biznesi im – nuk dua të sundoj ose të fitoj askënd. Do të doja të ndihmoja të gjithë nëse është e mundur, çifut, njerëzit i zi,të bardhë. Ne të gjithë duam të ndihmojmë njëri-tjetrin, qeniet njerëzore janë të tilla.

Ne të gjithë duam të jetojmë me lumturinë e njëri-tjetrit, jo me mjerimin e njëri-tjetrit. Ne nuk duam të urrejmë dhe përbuzim njëri-tjetrin. Në këtë botë ka vend për të gjithë dhe toka është e pasur dhe mund të sigurojë për të gjithë.

Mënyra e jetës mund të jetë e lirë dhe e bukur. Por ne kemi humbur rrugën.

Lakmia ka helmuar shpirtrat e burrave – ka barikaduar botën me urrejtje; na ka shkelur në mjerim dhe gjakderdhje.

Ne kemi zhvilluar shpejtësi por ne kemi mbyllur veten në: makineri që jep bollëk na ka lënë në dëshirë. Njohuria jonë na ka bërë cinik, zgjuarsia jonë është e vështirë dhe e paturpshme.

Ne mendojmë shumë dhe ndjehemi shumë pak: Më shumë sesa makineri kemi nevojë për njerëzimin; Më shumë se zgjuarsia kemi nevojë për dashamirësi dhe butësi. Pa këto cilësi, jeta do të jetë e dhunshme dhe të gjitha do të humbasin.

Aeroplani dhe radioja na kanë sjellë më afër njëri-tjetrit. Natyra e këtyre shpikjeve bërtet për mirësinë e njerëzve, bërtet për vëllazërinë universale për unitetin e të gjithëve.

Edhe tani zëri im po arrin miliona në mbarë botën, miliona njerëz të dëshpëruar, gra dhe fëmijë të vegjël, viktima të një sistemi që i bën njerëzit të torturojnë dhe të burgosin njerëz të pafajshëm. Për ata që mund të më dëgjojnë unë them “Mos e humbni shpresën”.

Mjerimi që është tani mbi ne është vetëm kalimi i lakmisë, hidhërimi i njerëzve që i frikësohen mënyrës së përparimit njerëzor: urrejtja e njerëzve do të kalojë dhe diktatorët vdesin dhe fuqia që morën nga njerëzit do të kthehen tek njerëzit dhe përderisa njerëzit vdesin [tani] liria nuk do të humbasë …

Ushtarë, mos e jepni veten ndaj brutalitetit, njerëzve që ju përbuzin dhe ju skllavërojnë, që rregullojnë jetën tuaj, tregoni se çfarë të bëni, çfarë të mendoni dhe çfarë të ndjeni, që ju stërvitin, ju ushqejnë, ju trajtojnë si bagëti…

Mos e jepni veten për këta burra  të panatyrshëm, njerëz me makinë, me mendjet e makinës dhe zemrat e makinës. Ju nuk jeni makina. Ju nuk jeni bagëti. Ju jeni burra.

Ju keni dashurinë e njerëzimit në zemrat tuaja. Ju nuk  urreni.  Ushtarë,  mos luftoni për skllavëri, luftoni për liri.

Në kapitullin e shtatëmbëdhjetë të Shën Lukës është shkruar “mbretëria e Perëndisë është brenda njeriut” – jo një njeri, as një grup njerëzish – por në të gjithë njerëzit – në ju, njerëzit.