Highlight Storie Inspirimi

Historia prekëse e gruas që u dëbua nga familja për shkak se nuk pranoi një martesë të bazuar në dhunë…

martesë

Gota të  thyera dhe tavane të copëtuara: Kjo është historia vërtetë frymëzuese se si një grua mori kontrollin e fatit të saj.

Një vajzë është njësoj si një vazo qelqi perfekte. Nëse plasaritet për ndonjë arsye, ju nuk mund ta rregulloni atë kurrë ose ta ngjitni përsëri. Ajo gjithmonë do të shihet si e plasaritur. Kjo histori ka kaluar për breza, nga gjyshja ime  për mua. Dhe kjo u bë një pengesë dërrmuese në jetën time kur unë ndoqa të gjitha këto. Unë bëra pikërisht atë që pritej prej meje.

Kur isha 19 vjeç u fejova me njohësi familjare me studentin më të mirë në komunitet. Prindërit e mi ishin të kënaqur. Nëna e tij ishte ajo që rregulloi çdo gjë. Ajo na prezantoi. U martuam. Dhe ne u zhvendosëm së bashku në San Diego të Kalifornisë për të ndjekur aspiratat e karrierës së tij. Mendova se me këtë martesë dhe me lëvizjen në SHBA më në fund mund të më lejohet të zbuloj identitetin tim dhe të respektohem për atë se kush jam unë.
Por për çudi, pritjet nuk u larguan. Ato ishin në fakt më të mëdha.

Dhe unë pritej që të bëja gjithnjë e më shumë për të ruajtur imazhin e përsosur.

Nga unë pritej që vetëm t’i shërbeja atij dhe familjes së tij. Mua madje nuk më lejohej as të flas me prindërit e mi përveç se 20 minuta në javë. Isha e tmerruar të qëndroja në atë marrëdhënie, por edhe kisha frikë të largohesha. Ndjeva se jeta ime mbaroi. Nuk kishte asgjë për të jetuar.Dhe unë nuk isha as edhe 25 në atë kohë. Dhe ky ishte momenti kur vendosa që unë do të ndiej frikën dhe unë do të ndërmarr gjithsesi veprime. Paketova gjërat e mia dhe u largova. Unë shkova në shtrat atë natë, duke e ditur se unë kam thyer vazon. Dhe, aq e tmerruar sa isha, e dija se bëra zgjedhjen e duhur. Jo vetëm që familja më mohoi, por njëri u përpoq të më vriste për të shpëtuar nderin e familjes. Dhe nëse po pyesni se kush është personi që ka tentuar të më vrasë dhe kush po përpiqet për 16 vjet? Ky është babai im.

Sepse ai e ndjen se unë solla turp për familjen dhe gjaku im, duke derdhur atë, do të ishte e vetmja mënyrë për të pastruar këtë turp. Më duhej të vazhdoja. Unë nuk mund të jetoj më në të kaluarën. Kam nevojë për të krijuar një satirë të re. Një histori e fuqizimit. Një histori e vetë-zbulimit. Unë thjesht nuk e dija se si ta bëja këtë. Isha mezi duke mbijetuar dhe mënyra ime e vetme me të cilën dija për të ecur përpara ishte me arsim. U regjistrova në Universitetin e San Diegos.

Më pak se një vit më vonë, vendosa të filloj të aplikoj për punë. Dhe desha vetëm të praktikoj aftësitë e intervistimit. Çdo kompani e vetme që kërkova, më dha një ofertë, përfshirë IBM, në Programin e tyre të Zhvillimit të Lidershipit. Isha kaq e tmerruar. E tmerruar për të lënë San Diegon, për të lënë pas të kaluarën. E tmerruar për të provuar veten në këtë kompani të madhe. Por e njëjta intuitë vazhdonte të më thoshte: “Ndihe frikën dhe bëje gjithsesi këtë veprim”.

 

 

 

 

 

Dhe unë e bëra. Dhe kjo ishte kur bota u hap për mua. Unë kam punuar dhe udhëtuar nëpër botë me IBM. Kam jetuar në Japoni për më shumë se një vit. Më duhet të punoj në projekte me ta në Kombet e Bashkuara e në Afrikën e Jugut. Udhëheq ekipet globale.

 

Dhe çdo ditë që zgjohesha, do të kujtoja veten ta ndieja frikën dhe të veproja gjithsesi. Dhe të gjitha llojet e njerëzve nga e gjithë bota do të më dërgonin mesazhe që më tregonin se si ato lidhen me historinë time. Burrat dhe gratë, të gjitha llojet e moshave, feja të ndryshme, profesione të ndryshme, gjithçka tjetër rezononte me mesazhin e të qenurit i përsosur, të kesh frikë vazhdimisht për të bërë gabime, të shqetësuar për t’u gjykuar dhe për të qenë i përsosur.

Për gjyshen time, qelqin e pastër, perfekt, ai përfaqëson kufizimet joreale që unë zgjedh të mos i bindem. Me cilat vazo po jetoni? Kush ju tha që të mos ndiqni ëndrrat tuaja? Kush ju tha që të mos jeni vetë? Çfarë po mban mbrapa? Ne mund të vazhdojmë të jetojmë me frikë dhe të mbajmë vazo qelqi të përsosura ose thjesht të ndiejmë frikën dhe të bëjmë veprime gjithsesi. Thyej atë me gjithë frikën, shqetësimin dhe turpin që përfaqëson.

– Kjo është historia prekëse e Dima Ghawi.