Ne shkojmë me rrjedhën, bëjmë gjëra për t’i kënaqur njerëzit e tjerë, ne e mashtrojmë veten, sepse është shumë më e lehtë se të përballemi me të vërtetën. Çështja është që shumë njerëz jetojnë, mbijetojnë dhe ekzistojnë në këtë mënyrë. Injoranca është lumturi, sepse masat janë në gjumë.
A është ky skenar i vërtetë për ju? Nëse është, në rregull.
Nëse nuk është, atëherë diku përgjatë rrugës, ju sakrifikoni lumturinë tuaj në këmbim të ekzistencës.
Dhe është shumë më e lehtë për ta bërë. Veçanërisht nëse nuk keni ekspozim të drejtpërdrejtë ndaj njerëzve që jetojnë sipas kushteve të tyre, duke u krijuar nga thelbi i tyre dhe duke qenë po aq të guximshëm dhe të pasionuar pas jetës së tyre personale.
Arsyeja e vetme që ne zgjedhim të mbetemi të verbër është për shkak të frikës, mungesës së guximit dhe mungesës së ekspozimit ndaj një mënyre tjetër të të jetuarit.
Pamundësia për të parë të vërtetën e vetes dhe për të vepruar në të është për shkak të një frike të vetëdijshme ose të pavetëdijshme. Njerëzit kërkojnë të vërtetën, megjithatë ata janë të tmerruar prej saj dhe megjithatë, për ironi, shumica e njerëzve mendojnë se ka më shumë për jetën për ta, se jeta ka një plan më të madh, se ata janë më shumë sesa ato që u janë thënë. Dhe disi, diku përgjatë rrugës, kjo ide bëhet e varrosur deri më tani, për shkak të sistemit që vazhdimisht na fut në ‘gjënë e duhur për të bërë’.
Frika bëhet batanije e sigurisë tonë dhe në njëfarë mënyre e bën të mundur që të mos ndjekim ëndrrat tona, sepse jemi të frikësuar.
Cilat fusha të tjera të jetës suaj po kompromentoni? Lidhjen tuaj? Miqësitë? Vetëbesimin tuaj?
E vërteta na bën të lirë …
Pastaj, nuk është çudi që njerëzit kanë frikë nga mos-rehatia dhe ndryshimi.
Megjithatë, e vërteta është se asgjë me vlerë nuk vjen lehtë dhe gjërat e mrekullueshme vijnë me çmimin e sikletit dhe sfidës.
Refuzimi për të jetuar në sipërfaqe dhe zgjimi për të gërmuar më thellë për të gjetur veten vlenë vetëm për ata që janë gati të jenë të guximshëm.
Pra, pyetja është: A jeni gati të jeni të guximshëm?
