Mark Manson Sipërmarrësi, autori më i shitur i The Fine Art of Don’t Care dhe Everything Shit. Një libër për shpresën.
Hapi 1. Injoroni të gjitha udhëzimet hap pas hapi për sukses, ndoshta duke përfshirë edhe këtë.
E di që dëshiron të jesh i madh, të kesh një shtëpi të bukur dhe një punë të lezetshme. Por le të jemi të sinqertë. Suksesi i çmendur, i jashtëzakonshëm, i pabesueshëm mund të arrihet nëse bëni diçka të jashtëzakonshme dhe të pabesueshme që askush ose pothuajse askush nuk e bën.
Një sukses i tillë vjen vetëm nëse shkoni në mënyrë aktive kundër asaj që tashmë është bërë dhe besoni se jeni në gjendje të bëni atë që të tjerët e konsiderojnë të pamundur. Prandaj, asnjë udhëzim hap pas hapi në internet nuk do të ndihmojë këtu.
Mendoni se Steve Jobs u ul dhe kërkonte në Google: Si të ndryshoni rrënjësisht mënyrën se si njerëzit komunikojnë? A mendoni se Thomas Edison shkoi dhe kërkoi në bibliotekë libra me titullin Si të krijoni gjëra që do të ndryshojnë botën? Jo, ata thjesht punuan në atë që mendonin se ishte e rëndësishme, që të tjerët as që mund ta imagjinonin.
Ky paragjykim kognitiv lidhet me tendencën tonë për të kërkuar marrëdhënie shkakësore në ngjarje që nuk janë domosdoshmërisht të lidhura me njëra-tjetrën.
Për shembull, nga biografitë e Warren Buffett, Albert Einstein ose Eleanor Roosevelt, në mënyrë të pashmangshme mësoni për fëmijërinë e tyre. Zakonisht ata flasin për të në kapitujt e parë: ata përshkruajnë skena me prindërit dhe mësuesit, si dhe ngjarje të tjera që çuan në faktin se më vonë këta njerëz u bënë të shquar.
Ja çfarë nuk shkon me këtë lloj të menduari:
- Çfarëdo që i ndodhi Albert Ajnshtajnit si fëmijë, miliona djem të tjerë përjetuan të njëjtën gjë, por nuk u bënë Ajnshtajn.
- Fakti që dy ngjarje në jetën e një personi të shquar duken të lidhura nuk do të thotë se ato janë vërtet. Biografi i lidh sepse bën një histori të mirë.
Gjykoni vetë: për çdo ngjarje që ka hyrë në biografinë e dikujt, ka mijëra ngjarje të vogla të panjohura për autorin, të cilat në total kanë ndikuar jo më pak, e ndoshta edhe më shumë te personi. Prandaj, biografitë, megjithëse janë interesante për t’u lexuar, nuk do të na ndihmojnë të kuptojmë se çfarë çon në sukses të jashtëzakonshëm.
Nëse ka ndonjë hap të parë në rrugën drejt tij, atëherë është, mendoni për atë që është me rëndësi kritike në botë, atë që pak njerëz e kuptojnë ose për atë që pak njerëz punojnë. Dhe filloni të punoni! Dhe kjo nuk do të japë një garanci të plotë, sepse përkufizimet tona të suksesit janë vetëm një pjesë e vogël e shpikjeve përrallore.
Hapi 2. Pranoni se suksesi është trillim që nuk ka të bëjë fare me realitetin
Shumica e ëndrrave tona janë thjesht përpjekje për të kompensuar ndjenjën e dështimit në diçka. Njerëzit zakonisht kërkojnë pasuri ose famë jo për shkak të gëzimit që mund të sjellë pasuria dhe fama. Ata kanë një boshllëk në shpirtin e tyre që përpiqen ta mbushin për të mos ndier më të meta. Ndoshta ata ishin ngacmuar në shkollë kur ishin fëmijë, prindërit e tyre nuk u kushtuan vëmendje të mjaftueshme ose ndiheshin rregullisht si më budallenjtë në klasë.
Të gjithë kemi plagë emocionale që nga fëmijëria. Për shkak të tyre, perceptimi ynë për botën është pak i anuar, ne mbivlerësojmë rëndësinë e parave, prestigjit, miratimit të dikujt tjetër. Si rezultat, përkufizimi ynë i suksesit bëhet po aq i zhdrejtë.
Le të themi se babai juaj ka humbur gjithmonë në kazino. Si i rritur, ka të ngjarë t’i kushtoni shumë rëndësi financave dhe mirëqenies materiale. Ose madje mund të filloni të besoni se nëse nuk bëni miliona, atëherë jeni një dështim dhe askush nuk do t’ju dojë. Mund t’ju duket se përkufizimi juaj i suksesit (shumë, shumë para) është mjaft i arsyeshëm dhe logjik, por në fakt ju thjesht besuat në shpikjen tuaj. Shumë njerëz të tjerë nuk e lidhin suksesin me paratë dhe jetojnë të lumtur përgjithmonë. Në thelb, nuk ka asgjë të suksesshme në para, famë apo dashuri.
Dhe për të qenë plotësisht i sinqertë, shumica prej nesh as që sforcohen, por huazojnë përkufizimet e suksesit në familje, mjedis dhe kulturë. Si fëmijë, ne shohim se njerëzit rreth nesh janë të kthyer në prestigj, edukim ose vetëkënaqësi dhe thjesht ndjekin shembullin e tyre. Vitet kalojnë, harrojmë se nuk ishte ideja jonë. Fillojmë të besojmë se kështu funksionon bota, se ky është sukses.
Dhe kur hasim njerëz që kanë një përkufizim të ndryshëm të suksesit, ose ata që theksojnë se ka vërtet pak kuptim në përkufizimin tonë, ndihemi të pakëndshëm. Në fund të fundit, nëse nuk ekziston ajo me ndihmën e së cilës e kam vlerësuar veten për kaq shumë vite, atëherë çfarë dreqin kam bërë fare në jetën time?
Hapi 3. Jepni dëshpërimit sepse përkufizimi juaj i suksesit është plotësisht i pabazuar.
Shumica e njerëzve i rezistojnë kësaj. Së pari, zhvlerëson shumë nga ato që kanë bërë gjatë gjithë jetës së tyre. Së dyti, është shumë e trishtueshme të kuptosh se gjëja që ishte kaq e rëndësishme për ty është, në thelb, absurditet i plotë. Dhe së treti, nëse ajo që ju ka zënë është e parëndësishme, ndoshta, në përgjithësi, gjithçka në jetë është e parëndësishme?
Kjo mund t’ju çojë në një krizë ekzistenciale. Zakonisht njerëzit e arrijnë këtë hap në moshën 40-50 vjeç dhe është aq e zakonshme sa ka marrë edhe emrin e vet, kriza e moshës së mesme.
Gjatë gjithë jetës suaj e konsideroni një punë të mirë, një shtëpi të rehatshme, dy fëmijë dhe një qen si një sukses. Për më shumë se 20 vjet ke punuar për ta arritur këtë, dhe më pas zgjohesh një ditë dhe kupton: po, ke arritur gjithçka që ke dashur, por në të njëjtën kohë ke mbetur i njëjti idiot që ishe 20 vjet më parë. Nuk ndiheni të suksesshëm, nuk ndiheni sikur diçka ka ndryshuar. Jeni të mërzitur dhe të shqetësuar si më parë. Ju ende dyshoni në veten tuaj gjatë gjithë kohës. Vetëm se këto dyshime dhe shqetësime kanë ndryshuar formë.
Shumë prej atyre që e përkufizuan suksesin si të mira materiale, në moshën 45-vjeçare zgjohen me shumë para, kalojnë një krizë ekzistenciale dhe arrijnë në përfundimin se zgjidhja e problemit janë edhe më shumë para. Kështu shfaqen milionerët që jetojnë me një ndjenjë të vazhdueshme varfërie shpirtërore. Mos e përsërisni gabimin e tyre.
Në çdo fushë do të ketë gjithmonë diçka për të cilën të përpiqeni. Ju kurrë nuk do të ndjeni se keni mjaft para, famë, pushtet, çmime. Përpjekja për të marrë gjithnjë e më shumë është si të jetosh në një rutine që lëviz vazhdimisht. Dhe ajo të çon në ferr.
Hapi 4. Merrni pak kokoshka, hidhini vetes një birrë, gjithçka do të jetë mirë
Gjatë një krize ekzistenciale, është e lehtë të ndihesh sikur e gjithë bota po shkërmoqet. E kuptove që suksesi është një iluzion dhe e gjete veten pa qëllim. Ju filloni të dyshoni për gjithçka. Bie në dëshpërim. Ju duket se asgjë nuk ka kuptim.
Dhe më pas ndodh diçka, jeta vazhdon si zakonisht. Ju jepet një bonus, dhe megjithëse e kuptoni që paratë në shkallën e Universit janë të pakuptimta, ju jeni akoma të kënaqur. Ditëlindjet vijnë e shkojnë. Udhëtimi vazhdon të kënaqet. Shfaqja që keni parë së fundmi doli të ishte tepër e lezetshme … Prisni një minutë. Jeta është në të vërtetë mjaft e mirë për vete!
Pas këtij zbulimi, së shpejti vjen një tjetër, ju mund të zgjidhni për veten tuaj absolutisht çdo vlerë jetësore dhe ide për suksesin.
Për disa, është të ndjekësh idealin: të jesh prind i mirë, të jesh i sinqertë, t’i trajtosh të tjerët me respekt. Për të tjerët, të përfshihen plotësisht në gjithçka që ndodh në jetë, të vlerësojnë çdo moment. Të tjerë ende e gjejnë suksesin në diçka krejtësisht të zakonshme: zgjimin dhe shkuarjen në punë, gatimin dhe trajtimin e miqve, të qenit më të sjellshëm.
Dhe çuditërisht, përkufizime të tilla prozaike të suksesit rezultojnë të jenë më efektive dhe të sjellin më shumë gëzim, dhe me kalimin e kohës ato prodhojnë rezultate të pabesueshme.
Hapi 5. Përqendrohuni në atë që ka rëndësi për ju tani.
Arritjet e mëdha kërkojnë jo aq shumë një vështrim vizionar në të ardhmen, por më tepër të punojnë në atë që duket të jetë më e rëndësishmja për momentin. Kthehu tek Steve Jobs. Është mjaft e mundur ta quajmë atë një model të suksesit të jashtëzakonshëm. Ai nuk u ul dhe mendoi: Çfarë do të më bëjë sa më të famshëm dhe të suksesshëm? Ai punoi për të krijuar pajisje që do të përmirësonin jetën e tij aktuale dhe u fokusua në zgjidhjen e problemeve të përditshme të njerëzve.
Historiani i shkencës Thomas Kuhn shkruan se veteranët rrallë bëjnë zbulimet më të mëdha shkencore. Shkencëtarët që kanë ndërtuar karrierën e tyre dhe kanë fituar kredibilitet duke u mbështetur në një sistem të krijuar konceptesh kanë më pak gjasa të dyshojnë në të. Përparimet më të mëdha bëhen nga të huajt, njerëz pa karrierë apo autoritet, njerëz si Ajnshtajni. Ata mund të shikojnë një sistem konceptesh të krijuar mirë dhe të thonë: Po sikur të mos jetë kështu? Çfarë mund të shpjegojë gjithçka më mirë?.
Ajo që më pas konsiderohet si sukses i jashtëzakonshëm zakonisht fillon me një gjë të vogël, me një surprizë. Dhe, siç tha dikur Jobs, ndërsa ne mund të shikojmë prapa dhe t’i lidhim faktet së bashku, në momentin e tanishëm rruga përpara nuk duket kurrë e qartë.
Në fund të fundit, njerëzit priren të zgjedhin përkufizime të tmerrshme të suksesit, sepse ata po përpiqen t’i japin jetës së tyre kuptim dhe qëllim. Por duket se për ta bërë këtë, ju vetëm duhet të merreni me problemet e sotme, të punoni pa u lodhur në atë që ju pushton dhe frymëzon tani, duke mos imagjinuar se çfarë prestigji mund të sjellë kjo në të ardhmen. Kjo qasje drejt suksesit nuk është vetëm emocionalisht më e shëndetshme, por është edhe më efektive.
