Jeta është e paparashikueshme. Ti kurrë nuk e di se çfarë ose kush po të pret pas asaj qosheje.
Ju arrini në këtë botë si një copë letre e zbrazët dhe ju filloni të kuptoni se pasojat e ekzistencës suaj janë me të vërtetë të dhimbshme. Njerëzit fillojnë të të formojnë mënyrën që ata preferojnë. Ju kaloni ndarjen tuaj të parë. Grindjen tuaj të parë…
Rrëzoheni e ndjeni sikur doni të hiqni dorë. Duket më e lehtë në këtë mënyrë.
Heqja dorë nga presioni dhe pranimi i realitetit të shëmtuar duket shumë më e thjeshtë sesa lufta kundër tij.
Megjithatë, ju në njëfarë mënyre gjeni guximin dhe forcën dhe ngritni veten. Ju qëndroni prapa në gjunjë. Dhe tani, jeni të vendosur të merrni me të vërtetë botën. Në vend të plasaritjeve nën presion, ju lini presionin që të ju transformojë në një person më të fortë. Ju e kuptoni se ka një mësim në çdo tragjedi.
Por, sic është jeta, ju shtyn prapë. Ju godet kur ju e prisni më së paku dhe një herë ju bini poshtë kanaleve të këqija. Tani jeni më thellë se sa ishit më parë.
Vetëm këtë herë, ju jeni gati për të ngritur veten përsëri dhe vazhdoni të ecni, me baltë apo jo. Ju jeni tani një luftëtar elastik, i patrembur, me një sërë aftësish që keni zhvilluar gjatë viteve.
Ju keni mjetet për të ndihmuar veten tuaj. Dhe ju jeni mjaft të guximshëm që të mos lejoni që pengesat t’ju trembin.
Diçka në fund klikon në mendjen tuaj dhe ju e kuptoni se ndonjëherë ju duhet të kaloni nëpër më të keqen në jetë, në mënyrë që të vlerësoni më të mirën.
Nëse ka të bëjë me dashurinë, miqësinë, punën, familjen, çështjet personale, janë ato ditë të këqija dhe të stuhishme që na ndihmojnë të vlerësojmë ato të mira, me diell.
Në fund të ditës, duhet të mbani në mend se pavarësisht sa e vështirë është përvoja juaj, gjithmonë ka një mësim të caktuar që duhet të mësohet. Jeta gjithmonë do të na sfidojë me disa pengesa të këqija përgjatë rrugës…
