Çfarë bëjmë zakonisht kur njerëzit e sjellin këtë anë “të errët” të dritës sonë? Mbrohemi. Nuk e pranojmë.
Gjithmonë përpiqemi ta mbajmë sa më të fshehur çfarëdolloj cilësie të keqe që është ngritur për ne nga një frikë që dikush mund ta kujtoj përsëri.
“Çdo person ka një anë të errët. Ajo që përcakton një person me karakter të mirë nuk është një jetë e pastër e mirësisë së vazhdueshme, buzëqeshjeve dhe madje as temperamentit – por një gatishmëri për të parë veten e tyre më të thellë dhe më të egër, lakminë, xhelozinë dhe zilinë. Vetja e tyre e plotë dhe autentike.”
~Shannon Alder
Po sikur të ndryshonim perspektivën, duke parë këto aspekte të gabuara, jo si zvogëlim por si ndihmë për zhvillimin e personalitetit tonë? Po sikur të ekzistonin për qëllimin e vetëm për të na bërë … të plotë?
Vetëm kur ju jeni të gatshëm të pranoni dhe të falni ‘errësirën’ tuaj do të jeni në gjendje të shëroheni dhe të ndiheni të plotë.
Shenjat e tua mbajnë në vetë një histori!
Logjika e kësaj është mbështetur nga praktika japoneze e Kintsugi: kur një objekt thyhet (qoftë një tas, një pjatë ose një vazo), në vend që ta hedhin poshtë, japonezët e rregullojnë objektin duke plotësuar çarjet e saj me ari. Në vend të fshehjes së të metave, praktika në këtë vend zgjedh të nxjerrë në pah ato – duke theksuar se dëmi i bërë objektit e bën më të pasur në përvojë dhe për këtë arsye më të vlefshëm dhe të bukur.
Po sikur të mund ta shihnim veten tonë në këtë mënyrë?
Çka nëse mund të shohim se pjesët që duam të mohojmë dhe të mbulojmë janë në të vërtetë forcat tona, sepse ato nxjerrin në pah pasurinë e përvojës sonë?
Transformimi nuk ndodh sa hap dhe mbyllë sytë. Duhet një plan dhe një sistem mbështetës. Përplot me mençuri, këshilla, ushtrime dhe histori suksesi, për të frymëzuar një ëndërr të vjetër ose për të krijuar një të re.
“Ne të gjithë kemi dritë dhe errësirë brenda nesh. Ajo që ka rëndësi është pjesa që zgjedhim ne, për të vepruar. Kjo është ajo që jemi me të vërtetë.”
~ Sirius Black, Harry Potter
