Ju mendoni, sepse ai nuk ju do që ju jeni të pavlefshëm.
Ju mendoni se për shkak se ai nuk ju dëshiron më se ai ka të drejtë – se gjykimi dhe mendimi i tij për ju është i saktë.
Nëse ai ju hedh, atëherë jeni mbeturina. Ju mendoni se ai ju takon juve, sepse ju dëshironi t’i përkisni atij.
MOS. Është një fjalë e keqe, ‘përkasin’. Sidomos kur e vendosni me dikë që e doni. Dashuria nuk duhet të jetë kështu.
A e keni parë ndonjëherë mënyrën se si retë e duan malin? Ata rrethohen të gjithë rreth tij, nganjëherë ju nuk mund të shihni edhe malin nga retë. Por ju e dini çfarë? Shikoni lart dhe çfarë shihni? Majen e malit. Retë kurrë nuk mbulojnë atë majë.
Maja e malit çan përmes reve, ata nuk e përfundojnë atë. Ata e lanë të mbajë kokën lart, të lirë, pa asgjë për ta fshehur apo për ta lidhur.
Ju nuk mund të zotëroni një qenie njerëzore. Nuk mund ta humbësh atë që nuk zotëron. Supozoni se e keni pasur atë. A mund ta duash vërtet dikë që nuk ishte absolutisht askush pa ty? Ju me të vërtetë doni dikë të tillë? Dikush që “rrëzohet” kur ju dilni nga dera? Nuk e bën, apo jo? Dhe as ai.
Ju jeni duke e kthyer gjithë jetën tuaj tek ai. E gjithë jeta jote, vajzë. Dhe nëse kjo do të thotë kaq pak për ju që ju vetëm mund ta jepni atë, ia dorëzoni atij, atëherë pse duhet të thotë më shumë për të? Ai nuk mund të të vlerësojë më shumë ty se sa ti që mund të vlerësosh veten. “
