Shpirti im është ajo që ngel, kur ky trup dhe mendimet e mia dhe ndjenja për Egon zhduket. Shpirti im është përgjigja e pyetjës “Kush jamë unë” ose “Çfarë jam unë”. Unë nuk Jam trupi, por unë banjo në një truop. Unë nuk jam mendimet e mia, por mendimet rrjedhin tek unë. Në të vërtetë, unë jam ajo që është përtej kësaj. Shpirti është pjesë e vetëdijes sime, e cila gjithmonë dhe përseri kërkon një trup të ri me mendje, me qëllim që ta përjetojë përvojen e nisur deri në fund.
Në momentin që në arrijmë të deshufrojmë dhe të kuptojmë mesazhet dhe simptomat e shpirtit, jemi pjesëmarrës të drejtpërdrejtë në planin e Shpirtit.
Kjo pjesëmarrje është njëherësh është hapi i parë për krijimin e harmonisë së brendshme, shmanigen e konflikteve të mundshme me planin e Egos, zhvillimin e një lloj patneriteti reciprok mes polanit të shpirtit dhe planit të jetës. Nuk duhet harruar asnjëherë se plani i Shpirtit është prodhimi i pandërprerë i energjive të reja, të cilat janë gjithmonë të disponueshme, për më keq injorimi i tyre, është më vonë një garanci për pakënaqësitë e ndryshme, konfliktet e brendshme dhe të jashtme, si dhe krjijhimi i barrieave të shumëta, në të cilat në të shumtën e rasteve duken edhe absrude. Prandaj, shumica e nejrëve kanë shprehi që një mënyrë të tillë jetëse, ose vetë jetën, ta quajnë edhe test, sprovë ose vuajtje.
Jeta nuk është as test, as vuajtje, Jeta është dhuratë e mrekullueshme dhe e meriton të jetohet në mënyrën më të mrekullueshme të mundshme.